DRAMA BAHASA JAWA LINGKUNGAN HIDUP

DRAMA BAHASA JAWA LINGKUNGAN HIDUP


Wektu pelajaran PLH ing kelas 9A


Guru PPL : “Anak-anak dina iki kita bakal mbahas ngenani bab Lingkungan Hidup.”
Murid : “Inggih bu.”
Guru PPL : “Sapa sing ngerti artine lan cara ngrumat lingkungan hidup?” (tanya Guru PPL)
Izzah : “Kula bu. Lingkungan hidup yaiku kabeh barang sing ana ing alam, bumi utawa bagian saka bumi sing iso mengaruhi uripe uwong (jawabe Izzah.)
Guru PPL : “Bener banget sing diomongno Izzah maeng.

Pelajaran tetep dilaksanakake nganti bel moleh muni yaiku jam 11.30. 
Tet… Tet… Tet…


Elsa & Intan : “Yeahh moleh!” (karo nggebrak meja)
Faradila : “Heh kon duo ubur-ubur iso meneng gak seh?” (tegur Faradila)
Elsa & Intan : “Iyo-iyo biasa ae lo.”
Guru PPL : “Wes-wes ojo rame wae, ndang dipimpin doa. Sopo sing nyiapake?”
Izzah : “Faradila bu.”
Faradila : “Siyaga! Monggo dunga sesarengan! Cekap! Atur salam!”
Murid : “Assalamualaikum Wr. Wb.”
Guru PPL : “Waalaikumsalam.”


Kabeh murid salim marang guru PPL banjur metu kelas kabeh. Nanging duo ubur-ubur, Faradila, Izzah sek tetep ndek kelas. Duo ubur-ubur rame perkara bungkus permen, nanging Faradila lan Izzah piket ngrijiki kelas.

Elsa : “Iku bungkusmu Tan!” (ngekeki bungkus permen marang Intan)
Intan : “Guduk El. Iki loh guduk bungkusku !” (engkele Intan)
Elsa : “Enak e talah kon iki lek ngarani aku. Aku lo gak mangan permen.”
Intan : “Kok iso lali seh awakmu El, lah mang seng njaok permen nang aku pas 
pelajaran PLH sopo hah?”
Elsa : “Ohyo aku yo. Tapi sak elengku awakmu yo melok mangan kok.”

Ujug-ujuge Faradila teko lan nyamperi duo ubur-ubur seng engkel-engkelan bungkus permen.

Faradila : “Ono opo toh iki? Rame ae tak rungokno tekan njobo.”
Intan : “Iki lo Dil, Elsa gak ngakoni lek bungkus permen iki gotekane de’e.”
Elsa : “Awakmu iku melok mangan pisan Tan. Yo mosok awakmu lali?”
Faradila : “Ngene ae wes, bungkus permen iki dibagi loro. Sing iki Intan, tugelan
liyane Elsa.”

Arek loro metu saka kelas banjur ngguwak sampah

Elsa : “Tan awakmu seng mbukak tong sampah e!”
Intan : “Wegah seh! Yowes lah.”


Sakwise iku, Elsa ngejar Intan sampek Elsa lan Intan ora sadar yen Elsa lan Intan wes ngidek-ngidek wit-witan ing sakcedhake. Ora suwe banjur kedadean iku Izzah teko.

Izzah : “Elsa..Intan... rinio kabeh !!!”

Elsa lan Intan ngampiri Izzah.

Elsa : “Ana apa Zah, awakmu nyeluk aku lan Intan?”
Izzah : “Awakmu gak ngerti a?, awakmu iku wes ngrusak wit-witan ndek taman iki.”
(Izzah nuding taman)
Intan : “Lho kok iso i loh? Awakdewe (Intan lan Elsa) lho gak lapo-lapo, senengane
ngarani wong ae.” (saute Intan)
Elsa : “Iyo i, aku setuju ambek Intan.”
Izzah : “Kowe iki kok angel temen dikandani se, kowe kabeh iku wes ngrusak
taman iki.”(karo nada dhuwur)
Elsa : “Lha aku gak ngerasa ngidek-ngidek wit-witan iki kok.”
Izzah : “Lha iki se buktine, lek kowe kabeh ngrusak wit-witan iki.”
(karo nuding wit-witan sing wes rusak)
Elsa : “Enak aee, iku encen wes rusak soko wiwitan.”

Izzah mek merengut nanggepi duo ubur-ubur. Sakwise iku Intan lan Elsa ninggal Izzah dhewean seng mrengut karo rasa mangkel nang Izzah

Elsa : ”Opo ae se izzah iku? Sengane ngamuk-ngamuk ora jelas!!”
Intan : “Iyo encen, emakku ae ora tau nyeneni aku, lha dipikir areke sapa kok wani
nyeneni awakdewe.”

Sauntoro iku, Izzah sing lagi nesu karo Intan lan Elsa ketemu Faradila lan Guru PPL ing tengah dalan.

Faradila : “Izzah....??” (Faradila nyapa Izzah karo tingkah e sing lucu)
Izzah : “Ana opo Dil?” (karo wajah seng melas)
Faradila : “Lho awakmu opo o Zah?”
Izzah : “Ora ana opo-opo kok Dil.”
Guru PPL : “Kowe iki opo o se Zah? Kok gak koyok biasane. Koyok e mang yo ora opo-opo. Ana masalah apa se ?”
Izzah : “Ngeten lho Bu, Kulo lagi kesel nang Elsa lan Intan."
Guru PPL : “Opo o bocah loro iku? Nggawe ulah maneh tah ?”
Faradila : “Tak bedek yo, arek loro iku mari ngrusak wit-witan ndek taman cedek gazebo yo?”
Izzah : “Lho, awakmu kok ngerti Dil? Awakmu ndelok bocah loro iku mang a?”
Guru PPL : “Oalah.. kuwi toh masalah e?”
Izzah : “Inggih bu. Kula sampun sayah ngandani bocah kale menika.”
Guru PPL : “Yo seng sabar nak. Ehm.. ibu nduwe ide.”
Faradila : “ Punapa niku bu? Kita ajenge ngertos.”

Izzah, Guru PPL, lan Farafaradila padha bisik-bisikan.

Guru PPL : “Kepriye? Gelem opo ora?”
Izzah&Faradila: “Oke bu. Laksanakan!”

Kabeh padha mencar. Izzah & Faradila mulih lan cepak-cepak piranti kanggo ngelancarake rencana bareng Guru PPL alias Bu Yeni.

Dina menene, wektu bel istirahat kesiji muni. Duo Ubur metu saka kelas nang kantin arep tuku jajan, sakwise tuku Elsa lan Intan mbalik nang kelas.

Elsa : “Enak yoh?”
Intan : “Iyo.”

Gak sengaja Elsa ngguwang bungkus jajane kuwi ing ngisor bangkune Faradila. Bel melbu muni diiringi melbune Ibu Guru Guru PPL.

Guru PPL : “Kuwi resekke sapa. Dil?”
Faradila : “Kula mboten ngertos, Bu. Niku sanes resek kula. Nanging kala wau kula mirsani Elsa bucal resek niku.”
Elsa : “Mboten kok, Bu.”
Guru PPL : “Terus dhuwekke sapa?”

Elsa : “Wong jelas-jelas ing bangkumu kok, Dil!” (nunjuk Faradila)
Faradila : “Sanes kula, Bu. Tapi nggeh mboten napa-napa pun, kula mawon sing  ngguwang.”

Bu Yeni ngelanjutake pelajaran.

Guru PPL : “Dadi cah, awakmu kuwi aja seneng ngguwang resek sembarangan. Aja kaya iku mang, resek cilik wae marai gelut.”
Murid : “Inggih, Bu.”

Pelajaran mlaku katon tenang lan ayem. Ora kerasa bel pratanda mulih sekolah muni.
Murid-murid padha ninggalake kelas. Faradila, Izzah, lan Guru PPL isih ana ing kelas.
Sakwise iku kabeh pada ngomongake masalah sing wes direncanakake

Guru PPL : “He cah, rinio!!” (utus Guru PPL)

Sakwise iku bocah loro kuwi marani Guru PPL karo rai penasaran.

Faradila : “Wonten napa, Bu?”
Guru PPL : “Enake lapo iki?”
Izzah : “Oalah bu..bu.. kulo kinten wonten napa.”
Guru PPL : “Loh yoopo....rencana sing wingi?”
Faradila : “Oh, enggeh Bu.”
Guru PPL : “Yoopo bahan e, opo wes disiapno?”
Izzah : “Enggeh Bu, sampun kula siapake sedanten. Sekedap, nggeh Bu.”
(ambek njupuk bahane)

Guru PPL : “Muantebb! Yen ngene mengko iso langsung nglakoni rencanane awakdewe.”
Izzah : “Punapa mboten sakniki mawon ta Bu?"
Guru PPL : “Yo ora popo, lek ngono yo ayo!”
Izzah : “Nggeh, ngoten a Bu.”
Faradila : “Luwih cepet, luwih apik.”


Bari iku arek loro budal nang panggon tongkrongan duo ubur-ubur gawe nglakokno rencanane.

Intan : “Eh lapo arek-arek iku sok ngatur awak dewe. Dipikir arek-arek iku sopo!”
Elsa : “Emboh i.. Wegah aku sok teyang kabeh iku arek-arek.” (jawabe Elsa)
Intan : “Hah? Opo iku sok teyang?”
Elsa : “Hoalah Tan ngono ae gak ngerti. Sok tau sok tau Tan.”
Intan : “Oo.. koyok kon berarti? Haha…”
Elsa : (rai datar)

Intan : “Mboh wes El sakarepmu.” (karo metiki godhong ndek sebelah banjurDimmorat maritake ing lemah)

Tekan adoh ono sing merhatikno Elsa karo Intan.

Guru PPL : “Nah iku bocah e.”
Faradila : “Terus yakopo bu posisiku karo Izzah.”
Guru PPL : “Mengko ngene rek…” (ngomong ambek alon-alon) “Yokopo wes siap?”


PPL, Faradila, lan Izzah lagi ngomongno posisine dhewe-dhewe.

Guru PPL : “Wes siap a?”
Izzah : “Enggeh, siap Bu.”

Sakwise iku bocah-bocah pada nggolek posisi.

Faradila : “Huuuuu....”
Elsa : “He awakmu krungu suara a?”
Intan : “Kon opo o El?”
Elsa : “Sek a menengo Tan. Rungokno a, awakmu iki encen gak peka!!”
Intan : “Yo maaf a El, eh salah.. sepurane yo. Aku lali lek iki drama basa jawa.”
Elsa : “Kowe iki piye to, isin aku karo penonton.”

Suddenly, eh salah maneh. Moro-moro ana suara maneh.

Faradila : “Heh kon arek sing ngidhak-ngidhak tanduran, koyok gak duwe duso ae! Mbok pikir aku sampah opo? Aku iki yo urip koyok awakmu, saking ae awakmu gak tau ngerungokno aku nangis. Dirasa enak lek e diidhak-idhak.Yok opo lek harga dirimu diidhak-idhak karo wong liyo. Loro kan pasti rasane?! Ngertio ngono loh!”

Intan : “Loh, tanduran moso iso ngomong?”
Elsa : “Iyo Tan, tanduran gedhe iku seng ngomong.”
Intan : “Yok opo lek awake dhewe njaluk sepura nang tanduran iku?”
Elsa : “Emoh se! Koyok wong opo ae njaok sepuro neng tanduran!”
Faradilla : “Ya Allah kon iku wes ngidak ngidak ciptaane Allah, nyadar ngono loh!”
Intan : “Uwes El ojok golek perkoro, sing bener awakdewe njaluk sepura nengtandurane.”
Elsa : “Iyo wes lah manut ae.”
Intan & Elsa : “Tanduran, aku njaluk sepura seng akeh nang awakmu.”
Faradila : “ Sepuramu bakal tak terima lek awakmu ben dina Jumat ngresiki sekolah wong loro thok! Lek gak aku bakal ngenehi hukuman luwih abot tekan iki!”
Intan : “Oh nggih, nggih, kita bakal ngresiki sekolah ben dina Jumat!"
Faradila : “Kowe kudu ngelakokno iku sak lawase!”
Elsa : “Oke tanduran, dina iki detik iki langsung tak rijiki karo Intan.”

Mari kedadean iku, Elsa lan Intan luwih iso njaga keresikan ing lingkungan cedheke, salah sawijining yaiku ing lingkungan sekolah.

Elsa : “Ayo Tan ngerijiki iki,cek sekolahe tambah apik lan rijik, cek awake dhewe gak diseneni ambek tanduran maneh.”
Intan : “Iyo El, ayo.”


Urip resik iku ngekeki awakdewe pawulangan kanggo ngrumat, lan kanggo ndadekake sesuatu sing endah tetep endah seteruse.

Ora ono kaendahan tanpo karesikan, sesuatu katon endah amarga wonten ing kahanan resik.